Waarom een Nummer?

In een tijd van gestandaardiseerd bestaan — waarin iedereen een nummer is in data, consumentenprofielen en administratieve codes — zal het steeds moeilijker worden om daadwerkelijk 'ik' te zijn. Het 'ik' wordt een algoritmisch residu.
48073 is geen nummer dat mij wordt toegewezen, maar een die ik zelf kies. Geen capitulatie, maar toe-eigening. Dit is geen verlies van identiteit, maar verzet in abstracte vorm.
Want wie een nummer kiest, ontwijkt de illusie van individualiteit.

Het werkproces:

Ik werk met wat overblijft: verpakkingen, fragmenten van oud werk. Een schilderkunstige ingreep verankert ze in het huidige moment.

Het schilderij wordt bevochten en ontheiligd — halverwege vernietigd, verzaagd, verknipt. De brokstukken worden genaaid, gelijmd, gespijkerd, en herboren. Het werk is organisch: het leeft, krimpt en zet uit.
Het beeld wordt tot het uiterste gedreven, over de rand geduwd tot het omvalt in een kwetsbaar evenwicht, hangend aan een zijden draad.

Ik begin vanuit mentale leegte, intuïtief. Het beeld moet zichzelf maken. Het moet op een terloopse manier tot stand komen. Deze schijnbare nonchalance is een meditatieve oefening tegen wil en ego.
Ik wacht tot het willen wegzakt, houd de handeling tegen. Tot er opeens — iets ontstaat. Blijkbaar ben ik dan begonnen.

 

---